Voordelen en verhalen

Veel onderling contact

Er is veel onderling contact met elkaar, deels omdat er gezamenlijk beslissingen moeten worden genomen (denk bijvoorbeeld aan de inrichting van de hoftuin). Maar ook omdat er gezamenlijk werk te doen is, zoals het onderhouden van diezelfde tuin.

Leuke activiteiten organiseren

We organiseren als bewoners samen veel activiteiten die mensen aanspreken. Bijvoorbeeld een koffieochtend en maaltijd, samen koken in het Hofhuis, samen fietsen of wandelen, samen naar muziek luisteren, samen met je hobby bezig zijn, met je buurvrouw naar het filmhuis en meer.

Noaberschap: zorgen voor elkaar

We zijn er voor elkaar in geval van tijdelijke ziekte of ongemak. Dat houdt in dat je je buurman/vrouw een bordje eten brengt als het zelf even niet meer lukt, een boodschap doet, een keer meegaat naar de fysiotherapeut. Tegelijkertijd kun je bij eigen ongemak ook terugvallen op je medebewoners. Belangrijk hierbij is, dat het niet gaat over het overnemen van thuiszorg-taken, maar om een helpende hand.

Ik woon in Centraal Wonen in Oldenzaal. Het wonen in een Knarrenhof, Noabershof Olnzl, is daarmee vergelijkbaar. Ik kom uit Zuid-Limburg, grote familie, veel mensen. Dat trekt mij altijd aan, zeker als je dan gelijkgestemden hebt, dat vind ik heel prettig. Hoe meer zielen, hoe beter. Als het wat verder is met Noabershof Olnzl, naar echte realisatie, dan ga ik er volop in.

Ik zou niet willen dat je helemaal op elkaars lip zit, ik wil wél een open blik hebben naar de mensen, naar de buren, maar niet alles met elkaar delen. Er komt een gemeenschappelijke tuin, daar ben ik erg benieuwd naar. Hier, op Centraal Wonen, hebben we een natuurlijke tuin, ik hoop dat dat bij Noabershof Olnzl ook zo wordt.

– Marjan –

Liedeke

Bewoner Knarrenhof Zwolle

Ervaring gedeeld

Ik woon sinds anderhalf jaar in de Zwolse Knarrenhof, de eerste in Nederland. In een hofje, want wie wil er nou niet in een hofje wonen! Bijna iedereen vindt een hofje leuk. Het straalt saamhorigheid en geborgenheid uit. Het wonen hier bevalt me erg goed; het is een comfortabele goed geïsoleerde levensloopbestendige woning. Je hoeft hier dus nooit meer weg. Ook niet als je terminaal ziek wordt. Dat geeft een stuk rust. Winkelcentrum en zorgfaciliteiten zijn vlakbij. Je woont hier met privacy onder gelijkgestemden die elkaar -indien nodig- helpen en we streven het noaberschap na.
Dat noaberschap heb ik zelf direct ervaren; een paar maanden voor mijn verhuizing ben ik op de fiets voor mijn oude huis geschept op de rotonde. Ik was er bijna niet meer geweest. Ik kon helemaal niets; was van top tot teen blauw en toen moest ik verhuizen. Misschien had ik als initiatiefnemer een streepje voor, maar dan merk je dus dat je in een Knarrenhof woont. De een heeft de lampen opgehangen, een ander de zolder geschilderd, de derde timmerde de plinten. Een buurvrouw verderop kwam een paar keer met warm eten. Een ander spitte ongevraagd mijn hele tuintje om. En zo ging het maar door. Dan kom je in een warm bad! Ik had nooit gedacht dat mijn idee, dat ik deelde met de initiatiefnemers van Knarrenhof, zo’n enorm succes zou worden!